“Elke 400 meter een gevaarlijke situatie”: Hulpdiensten vragen meer aandacht in het verkeer

Hulpdiensten in Brussel moeten dagelijks het complexe verkeer trotseren. Verpleegkundige en MUG-chauffeur Stephane (52) roept op tot sensibilisering bij alle weggebruikers.

Stephane werkt al zestien jaar op de MUG-afdeling van het Brugmann-ziekenhuis in Schaarbeek. De Mobiele Urgentiegroep komt in actie wanneer een gewone ziekenwagen niet voldoende is en er snelheid wordt vereist. Maar die opdracht wordt steeds moeilijker: “Als je op de baan bent, kom je als hulpdienst om de 400 meter een gevaarlijke situatie tegen.”

© Tomas De Cruyenaere

Toenemende drukte

Snelheid is een prioriteit, maar dat is niet altijd even simpel in de hoofdstad, weet Stephane: “Veel meer mensen hebben een auto en dat zie je ook. Het verkeer wordt steeds drukker. Je hebt veel meer files, je verliest meer tijd.”

Nieuwe vervoersmogelijkheden dragen nog wat extra bij tot de chaos. “Je hebt nu ook de wildgroei van elektrische fietsen, steps, Segways en al die toestanden. Dat maakt het verkeer veel drukker en gevaarlijker.” Kortom, slachtoffers helpen is één ding, er op tijd en veilig geraken is nog iets anders.

Onoplettendheid en ongeduld

De sirenes van een ambulance zijn voor niemand nieuw, maar toch reageren weggebruikers vaak heel verschillend, merkt Stephane op. “Enerzijds heb je de paniekreflex, anderzijds de reflex van iemand die denkt het verkeer vrij te maken door te versnellen in plaats van je te laten passeren.”

Wij weten niet wat er direct achter ons gebeurt. Het is levensgevaarlijk wat die mannen doen - Stephane, verpleegkundige MUG

Daarnaast heb je ook heel wat automobilisten die de hulpdiensten zelfs niet opmerken. “Als je in tegenovergestelde richting aankomt, dan zien ze je. Maar als je van achteraan komt aangereden... Veel mensen gebruiken de achteruitkijkspiegel niet om het achterliggende verkeer in het oog te houden. Dat is meer een spiegel om te schminken.”

Sommigen zien de zwaailichten zelfs als een kans om sneller doorheen het verkeer te manoeuvreren. “Je maakt dan de weg vrij, en sommigen proberen daarvan te profiteren door vlak achter je mee te glippen. Ze beseffen niet dat wij enkel onze twee zijspiegels hebben, want onze auto zit vol met materiaal. Wij weten niet wat er direct achter ons gebeurt. Het is levensgevaarlijk wat die mannen doen”, oordeelt Stephane.

In Brussel gebeurt het dat mensen in je ambulance springen en dan vind je je wagen 50 meter verder terug. - Stephane, verpleegkundige MUG

Andere instelling

Het ongeduld van sommigen tegenover de hulpdiensten gaat ver. “Soms blokkeer je een uur lang de weg omdat er geen parking is. In Brussel gebeurt het dan wel eens dat mensen in je ambulance springen als de motor nog draait. Dan vind je je wagen 50 meter verder terug. Er zijn er zelfs die het huis waar we aan het werk zijn binnenwandelen en vragen: “Seg, kunt gij u niet verplaatsen?”

Weggebruikers moeten beseffen dat hulpverleners als Stephane zich met een andere missie in het verkeer begeven. “Wij gaan geen boodschappen doen of onze kinderen afhalen met de auto. Er is een bepaalde urgentie aan verbonden. Onze interventie begint al van zodra je de briefing in handen krijgt.”

Stephane roept op tot sensibilisering: “Begin bij jezelf. Kijk af en toe eens wat er achter je gebeurt. Het verkeersreglement is opgesteld met als doel het verkeer vlot te doen verlopen, dus lap de regels niet zomaar aan je laars.”

Auteur: Tomas De Cruyenaere